Πάει το ρουφιανόκαρδο! Τελειώνει οσονούπω... Μετράει μέρες, μήνες, ώρες, κάτι μετράει... Πάντως όχι ποσοστά, γιατί αυτά πέφτουν συνεχώς και δεν είναι και μεγάλος άθλος να μετρήσει ως το... 20!
Τον πήραν όλοι χαμπάρι. Ακόμη και τα φιλαράκια του, ο Τράγκας και ο Φάκτορας του αντινιούζ... Ο ένας (από το ραδιόφωνο) διαπιστώνει με μελαγχολία ότι «Η Ν.Δ. μεταβάλλεται σταδιακά σε Πολιτική Άνοιξη. Μικραίνει είναι απαθής, ψελλίζει κάτι αντιπολιτευτικούς λόγους, βγαίνουν όλοι με κάτι κουστούμια μαύρα τους έχετε δει. Έχει μεταφερθεί, έχει μπολιαστεί από την Πολιτική Άνοιξη…» (περισσότερα εδώ). Και ο άλλος -απελπισμένος που ο ηγετίσκος δεν ζητά εκλογές!- γράφει στην «Πράβδα του Σαμαρισμού»: «Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι έκτοτε αυτή η στάση παρουσιάζει συχνά αρρυθμίες, «κοιλιές». Τόσο εσωκομματικά, όσο και προς τα έξω. Ο παράγοντας της αποφασιστικότητας αδρανοποιείται, ανεξήγητα, σε κρίσιμες φάσεις». Κυρίως, όμως, εμφανίζεται να μένει μετέωρο το σταθερό αίτημα που πιστοποιεί και ισχυροποιεί τον ηγέτη, αυτό της εξουσίας. Ανεξάρτητα εάν μπορεί κάποιος να επιβάλει ή όχι την αναμέτρηση, πρέπει να αποδεικνύει συνέχεια ότι την επιζητά. Διαφορετικά η επανάληψη της σωστής διάγνωσης της πραγματικότητας, χωρίς την υποβολή, έστω και ως προοπτική, εναλλακτικής επιλογής διακυβέρνησης θα οδηγήσει στην απαξίωση και αυτής της θεωρητικής πρότασης»...
Ποιες «θεωρητικές προτάσεις» και ποιες «κοιλιές». Ο Αντωνάκης σας πέτυχε το ακατόρθωτο: Έγινε -όπως έγινε...- αρχηγός ενός (κάποτε) μεγάλου κόμματος, ώστε σμικρύνοντας και διαλύοντάς το να μας αποδείξει πόσο μικρός, γελοίος, ανίκανος, φαύλος είναι και ο ίδιος! Λες και δεν τον είχαμε πάρει χαμπάρι ήδη από το 1996, όταν τον πετάξαμε οριστικά -ως κομματάρχη της ΠΟΛΑΝ- έξω απ’ τη Βουλή!...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου