Το γαρ της θλίψεως πολύ του Πέτρου...

Ο «άνθρωπος του έντονου παρασκηνίου» -σύμφωνα με τον ίδιο το Σαμαρά- δεν κατάλαβε ποτέ πώς έχασε μέσα απ’ τα χέρια του το Υπουργείο Εξωτερικών και τις δημόσιες και διεθνείς σχέσεις και προβολή που του εξασφάλιζε. Ναι, ο γέρο-Καραμανλής τον είχε συνηθίσει στο... παρασκήνιο και στα μετόπισθεν, γλυκάθηκε όμως, όταν -παρ’ ελπίδα- ο Καραμανλής ο νεότερος του πρόσφερε το ΥΠΕΞ, το 2004. Προφανώς, δεν τον είχε ενημερώσει (ή δεν το είχε... καταλάβει), ότι εξαρχής ο Κώστας ήθελε τη Ντόρα στη θέση αυτή, όμως ή τότε Δήμαρχος Αθηναίων έπρεπε να φέρει εις πέρας με επιτυχία -όπως και έγινε- το εθνικό στοίχημα των Ολυμπιακών Αγώνων. Έτσι, μας προέκυψε ο... Πέτρος. Ως λύση καθαρά και εξαρχής «προσωρινή» και «μεταβατική», μέχρι η Ντόρα να ολοκληρώσει το έργο της στη Δημαρχία.

«Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού», λένε και ο Μολυβιάτης πίστεψε, ότι... «άξιζε» (!) να παραμείνει εσαεί στο πόστο του επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας... Τα έκανε όμως θάλασσα σε όλα τα ζητήματα, και όταν ήρθε η ώρα της «αναδόμησης» με πολλή χαρά τον πέταξε έξω ο Κώστας. Άλλωστε, δεν τον χώνεψε ποτέ... Γιατί ο Μολυβιάτης -επηρεασμένος από το γέρο- έδειχνε περισσότερη «στοργή» στον έτερο ανιψιό, το Μιχάλη Λιάπη. Η Ντόρα ήταν η «λύτρωση» του Καραμανλή από έναν άνθρωπο που ποτέ δεν εμπιστεύθηκε απόλυτα...

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι τόσες μέρες που γίνεται ο θόρυβος με τις αποκαλύψεις των Wikileaks ο πρώην πρωθυπουργός το... απολαμβάνει και καμία «διαρροή κύκλων» του δεν έγινε για να «καλύψει» τον Μολυβιάτη. Αντιθέτως, αυτό που ο ίδιος πρόσφατα είπε ήταν ότι «Η Ντόρα ήταν σπαθί στο ΥΠΕΞ και δεν γινόταν λούκι κανενός». Υπό το πρίσμα των νέων αποκαλύψεων, αυτό μπορεί -εξ αντιδιαστολής- να είναι και μία μομφή για εκείνους που όχι μόνο είχαν γίνει λούκια και «δίαυλοι» αλλότριων συμφερόντων, αλλά και ρουφιάνευαν ανοιχτά την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό στις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες...

Μετά από όλα αυτά τα ξεγυμνώματα, πώς να μην έχει θλίψη πολλή και αβάσταχτη ο Πέτρος; Είναι και η ηλικία, είναι και ο διασυρμός, ας μην παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά το ανθρωπάκι...