Το τελευταίο χαρτί του Σαρκοζί

Πολλά στελέχη στον στενό κύκλο του Νικολά Σαρκοζί αναρωτιούνται σήμερα εάν η επιχείρηση στη Λιβύη μπορεί να κάνει για τον Γάλλο πρόεδρο όσα έκανε ο Πόλεμος των Φόκλαντς για τη Μάργκαρετ Θάτσερ, να χρίσει δηλαδή έναν πολεμικό ηγέτη άξιο για επανεκλογή.
«Μία καλή κρίση είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται ο Σαρκοζί», έλεγε πρόσφατα

Δυτικός διπλωμάτης στο Παρίσι. Η δήλωση είναι ακριβής. Πριν από μία εβδομάδα, οι δημοσκοπήσεις έφερναν τον Γάλλο πρόεδρο στην τρίτη θέση του πρώτου γύρου των εκλογών, ενώ οι περιφερειακές εκλογές της Κυριακής προσέφεραν και αυτές ζοφερή εικόνα για τις πιθανότητες επανεκλογής του. Δύο διαδοχικές κυβερνητικές αναδομήσεις δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Πώς είναι δυνατόν ένας πολιτικός σαν τον Σαρκοζί, που συνέτριψε τον Σοσιαλιστή αντίπαλό του το 2007 και ανακηρύχθηκε τη στιγμή εκείνη το ανερχόμενο άστρο της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής, να παλεύει σήμερα για την πολιτική του επιβίωση;
Σύμφωνα με γνώστες των γαλλικών πολιτικών πραγμάτων, η εξήγηση του φαινομένου αυτού εντοπίζεται στον συνδυασμό αλαζονείας και επιδειξιομανίας.
«Το μπλινγκ μπλινγκ, η χρυσόσκονη, τα γυαλιά ηλίου Ray-Ban, η τρίτη σύζυγος που τυχαίνει να είναι και διάσημο μοντέλο, ο εμφανής πλούτος, η χρυσή αλυσίδα, αλλά και η αγένειά του, οι αφορισμοί -όπως όταν συνελήφθη από τον τηλεοπτικό φακό να λέει σε κάποιον “σπάσε!”, όλα αυτά κάνουν τους ψηφοφόρους να απομακρύνονται από τον Σαρκοζί», λέει πολιτικός αναλυτής.
Η παραδοσιακή απόσταση που τήρησαν μέχρι σήμερα όλοι οι Γάλλοι πρόεδροι από τους ψηφοφόρους τους, που συχνά παρερμηνεύθηκε ως σνομπισμός, τους βοήθησε να επιτελέσουν απερίσπαστοι το έργο τους. Ο απόμακρος πρόεδρος μπορεί να παραμένει εκτός κρίσεων, αποφεύγοντας έτσι τις επικρίσεις όταν κάτι δεν πάει κατά το δοκούν.
Εσφαλμένη διαχείριση στην Τυνησία
Ο Σαρκοζί, αντίθετα, χαρακτηρίζεται «μικρο-διαχειριστής», πάντα πρόθυμος να ασχολη
θεί με τις μικρότερες λεπτομέρειες των αποφάσεων που βγαίνουν από το Μέγαρο των Ηλυσίων. Η Γαλλία διαχειρίστηκε εσφαλμένα την απαρχή της Αραβικής Ανοιξης, με την τότε υπουργό Εξωτερικών να προσφέρει στο πάλαι ποτέ καθεστώς Μπεν Αλι την «παγκοσμίως αναγνωρισμένη τεχνογνωσία των γαλλικών δυνάμεων ασφαλείας».
Τελικά, όμως, ο Σαρκοζί θεωρήθηκε υπεύθυνος και όχι η υπουργός που παραιτήθηκε από τον θώκο της.
Ο Γάλλος πρόεδρος παίζει τώρα το τελευταίο του χαρτί. Αν το εκλογικό σώμα δεν συγκινηθεί από την αποφασιστικότητά του στη λιβυκή κρίση, είναι βέβαιο ότι θα επιλέξει κάποιον άλλο στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές της άνοιξης του 2012.