Εκτός ελέγχου η διαφθορά

Είναι κάποιες στιγμές στο δημόσιο βίο της χώρας, που η καθημερινότητα σου δίνει ειδήσεις που αξίζουν όσο ολόκληρες αναλύσεις: η πρώτη είδηση είναι πως σε έρευνα του τμήματος Στατιστικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών σε δείγμα πολιτών από την Αττική και την Κεντρική Μακεδονία, η διαφθορά θεωρείται το πρώτο και το

σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας, οι 8 στους 10 όταν σκέπτονται τη διαφθορά ως τέτοια θεωρούν τα σκάνδαλα του Χρηματιστηρίου, της Siemens, του Βατοπεδίου και από τους υπόλοιπους θεσμούς και υπηρεσίες, πρώτες έρχονται οι πολεοδομίες και ακολουθούν οι βουλευτές, τα ΜΜΕ, οι εφορίες, οι ΟΤΑ, οι γιατροί, η Δικαιοσύνη, η Αστυνομία και στην τελευταία θέση η Εκκλησία.

Είναι δε εντυπωσιακό πως η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων δεν πιστεύουν πως τελικά θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι για τα σκάνδαλα.

Από την άλλη πλευρά το 53% των ερωτηθέντων θεωρεί πως δεν είναι ανήθικο να δίνει κάποιος χρήματα ή δώρα σε δημόσιους λειτουργούς για να καταφέρει να βρει το δίκιο του!

Ενα μεγάλο ποσοστό απαντά πως ένας υπάλληλος που του προσφέρουν χρήματα για εξυπηρέτηση θα τα πάρει, αφού «όλοι αυτό κάνουν»!

Οι απαντήσεις αυτές, καθώς και οι υπόλοιπες της έρευνας, δείχνουν πού έχουμε φτάσει ως κοινωνία και ποιες αξίες έχουμε σχετικά με τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, των θεσμών, αλλά και τη δική μας στάση απέναντι στη διαφθορά, που μάλιστα θεωρείται το πρώτο θέμα που απασχολεί τους πολίτες!

Η δεύτερη σχετική είδηση είναι πως το ΙΚΑ ξεκινά ελέγχους σε 200.000 (!) περιπτώσεις, διότι διαπίστωσε πως χιλιάδες συμπολίτες μας λάμβαναν συντάξεις για νεκρούς, παράνομες διπλοσυντάξεις, αναπηρικές χωρίς αναπήρους και επιδόματα ΕΚΑΣ από μη δικαιούχους.

Η σχετική εγκύκλιος λέει πως το ΙΚΑ θα αναζητήσει τα καταβληθέντα. Το ερώτημα είναι: γιατί συνέβη αυτό; Γιατί δεν υπάρχει μηχανοργάνωση ώστε να ελέγχονται όλα;

Με ποιο μηχανισμό θα υλοποιήσει το ίδρυμα τις εξαγγελίες του;

Τελικά ποιος διαφθείρει ποιον;

Μήπως εκτός από τις μεγάλες ευθύνες που έχει η ιεραρχία της διοίκησης και η ηγεσία των θεσμών, έχουν σοβαρές ευθύνες και οι πολίτες;